|
IRITZI TESTUA
|
Gaur egun, eskuko mugikorra oso garrantzitsua eta ezinbestekoa egin da gure eguneroko bizitzan. Baina mugikorra ona al da guretzat? Zer ote da mugikorra errealitatean? Egia da bere alde onak dauzkala baina alderdi txarrak ere badaude.
Pasa gaitezen egunero telefonoarekin egoten direnei buruz aritzera. Gende askok ezin du mugikor gabe egon denbora asko. Hau da, beraientzat lehentasun bezala daukate, jendearekin komunikatua egoteko beharra edukitzen dute eta egoera honen ondorioz, jende asko sikologoarengana joatea erabaki du era bat bere menpekotasuna gutxitzeko. |
Ezer baino lehen, aztertu ditzagun gehiago alderdi onak. Hasteko, edozein larrialdietarako balio dezake 112ra deituz laguntza eskatzeko. Gero, komunikabide oso azkarra eta baliagarria da edozein denboraran edo baita ere adibidez, urruti dagoen jendearekin harreman bat edukitzeko neurri batean noski egoera honek arazoak ekarri ditzakelako. Oso baliagarria ere bada edozein informazio biali edo aurkitzeko interneten. Lagungarria da lanak egiteko orduan zalantzak eduki ezkero bi minututan eskuratu dezakezu bilatzen ari zaren informazio hori. EZ dago dudarik, aspertuta gaudenean, bideo jokoetan ibiltzen garela ere; izan ere, beharrezkoa da garbi uztea zenbat arrisku ere badituztela gaur egungo telefono mugikor aurreratu hauek.
|
Bigarrenik, hainbat arazo agertzen dira mugikorra erabiltzeko orduan. Arazo ezagunenak, osasunarekin lotuak edo segurtasunarekin lotuak izaten dira.
Lehenengo hariari jarraituz, osasunaren problemak aztertuko dugu. Hasiera batean denok dakigu edozein aparatu elektrikoak kalte egin gaitzakeela baina hala ere gure eguneroko bizitzan erabiltzen ditugu kontrolik gabe eta horrek ondorio txarrak ekar ditzake bai minbizia asko egoten direlako, bai gorputza edo buruarentzat kaltegarria delako. Beste alde batetik segurtasun arazoak ere aipatu ditugu, adibidez, kontu lapurreta, identitate faltsuak eta mehatxu pertsonalak. |
Batzuen iritziz mugikorra lanerako bakarrik erabiltzeko da. Nire ustez telefonoa ona da neurri batean erabiltzeko oso arriskutsua izan daitekelako.
Amai dezagun esaten mugikorra ezinbestekoa bihurtu dela gure eguneroko bizitza honetan.
Amai dezagun esaten mugikorra ezinbestekoa bihurtu dela gure eguneroko bizitza honetan.
OSCAR RODRIGUEZ
Oscar Rodriguez Avila 1973ko abuztuaren 29an jaio zen. Bi ahizpa eta anai bat du eta bera bigarren semea da familian. Ezkonduta dago eta hiru seme-alaba ditu. Oso abenturazalea, kuxkuxeroa eta inoiz ez da egoten geldirik. Orain, Zipri izeneko enpresa batean egiten du lan.
Lau urte zeuzkanean, ehiza egiten hasi zen bere osaba eta lehengusuekin eta orain ehiza egiten jarraitzen du, bakarrik, lagunekin edo bere seme-alabekin. 1981.urtean, zortzi urte egin zuenean, jaunartzea egin zuen Orion. Nahiz eta infantzi gogorra izan, 18 urte egin zuenean militarra izatea erabaki zuen eta “infantería” izeneko kategoria egin zuen eta han “Diploma de Honor” bat eman zioten bere jarrera ona zelako. Kategoria bukatu zuenean, arrantzan aritu zen lanean eta enbarkazio beran arrantza egiteaz aparte, garbitu eta sukaldatzen zuen bere kabuz.
Hortik dator bere arrantzaren dedikazioa bere denbora librean. Nahiz eta gauza asko egin nire aita inoiz ez da nekatzen eta surf egiten hasi zen kirol bezala. 2000.urtean bere enpresa propia sortu zuen “Avirola” izenekoa eta 2010.urtean izena aldatu zion “Rodriguez” jarriz. 2002.urtean bere lehenengo alaba jaio zen Jennifer izenekoa. 2007.urtean Michael izeneko ume bat adoptatu zuen aita ez zeukalako eta hortik 2 urtetara, 2009.urtean bere bigarren semea jaio zen Dylan izenekoa. Hortik lau urtetara ezkondu egin zen Orioko udaletxean.
Orain 43 urte dauzka eta bere afizioak praktikatzen jarraitzen du, inoiz geldirik egon gabe.
Lau urte zeuzkanean, ehiza egiten hasi zen bere osaba eta lehengusuekin eta orain ehiza egiten jarraitzen du, bakarrik, lagunekin edo bere seme-alabekin. 1981.urtean, zortzi urte egin zuenean, jaunartzea egin zuen Orion. Nahiz eta infantzi gogorra izan, 18 urte egin zuenean militarra izatea erabaki zuen eta “infantería” izeneko kategoria egin zuen eta han “Diploma de Honor” bat eman zioten bere jarrera ona zelako. Kategoria bukatu zuenean, arrantzan aritu zen lanean eta enbarkazio beran arrantza egiteaz aparte, garbitu eta sukaldatzen zuen bere kabuz.
Hortik dator bere arrantzaren dedikazioa bere denbora librean. Nahiz eta gauza asko egin nire aita inoiz ez da nekatzen eta surf egiten hasi zen kirol bezala. 2000.urtean bere enpresa propia sortu zuen “Avirola” izenekoa eta 2010.urtean izena aldatu zion “Rodriguez” jarriz. 2002.urtean bere lehenengo alaba jaio zen Jennifer izenekoa. 2007.urtean Michael izeneko ume bat adoptatu zuen aita ez zeukalako eta hortik 2 urtetara, 2009.urtean bere bigarren semea jaio zen Dylan izenekoa. Hortik lau urtetara ezkondu egin zen Orioko udaletxean.
Orain 43 urte dauzka eta bere afizioak praktikatzen jarraitzen du, inoiz geldirik egon gabe.